Սիրտս բացել եմ, Գալիս ե՞ս, դե ե’կ, Կուզե՞ս քո գալու ճանապարհներին Մաշված ափերս որպես ուղեգորգ Փռեմ ոտքիդ տակ, Մատներս սանդուղք սարքեմ քեզ համար, Աչքերս` լապտեր, Բերանս` զանգակ, Որ չմոլորվես, Որ չվախենաս ճանապարհների ավերակներից…
Սիրտս բացել եմ ահա քո առաջ, Եվ որպես սրտիս մի նոր բնակիչ Դու մտիր այնտեղ, Ոչ որպես կրկին մի իջևանող, Ով ներս է մտել իր ցրտահարված Սիրտը տաքացնի, նորից հեռանա…
Դու այնտեղ մտիր տանտիրոջ նման…
Սիրտս բացել եմ… Ոչ թե երդիկից, Հենց դռնից մտիր, Ներս արի, նստիր: Ծունկս քեզ աթոռ, Կուրծքս` հենարան, Հոգիս` թթվածին…
Դե հիմա, պատմիր, Տեսնեմ շաղ տված մարգարիտներս Ճանապարհների ցեխից ու կեղտից Շա՞տ են խունացել… Որ էլ շաղ չտա՞մ, Եթե ուզում ես ամուր բռնվիր մարգարտաշարից, Որ չխճճվես ավերակներիս լաբիրինթոսում, Ու … Գալդ Բարի
